Na pewno wielu z Was podczas podróży po Polsce trafia na skanseny. Dzisiaj chcielibyśmy polecić Wam kilka takich muzeów na świeżym powietrzu mając nadzieję, że zachęcimy Was do odkrywania tego typu miejsc. Podczas zwiedzania naszego kraju, jeśli na trasie znajdzie się taka właśnie atrakcja, możecie być pewni, że tam zajrzymy. Dlaczego? Bo warto zaglądać w takie miejsca, m.in. z takich powodów:
- po pierwsze znajdziemy tutaj oryginalne obiekty charakterystyczne dla danego regionu i odkryjemy jak żyli nasi przodkowie na tym terenie, oraz jak budowali i co robili na co dzień czy od święta
- po drugie pospacerujemy w otoczeniu pięknej przyrody: łąk, ogródków ziołowych, starych sadów i natkniemy się na zwierzęta hodowlane
- po trzecie często spotkamy ludzi z pasją prezentujących swoje warsztaty, zajrzymy do starej szkoły, kuźni czy młyna
- po czwarte skanseny to bardzo fotogeniczne miejsca, gdzie zieleń i drewno współgrają, tworząc specyficzną atmosferę idealną na sesje zdjęciowe.
Wizyta w takim miejscu będzie zabawą, ale też edukacją zwłaszcza, że w wakacje organizowane są różne wydarzenia, warsztaty i festyny mające na celu zapoznanie nas z historią etnograficzną danego regionu.
Sądecki Park Etnograficzny i Miasteczko Galicyjskie
http://https://muzeum.sacz.pl/strony_filie/sadecki-park-etnograficzny/
Do placówki trafiliśmy zimą. Chociaż musimy przyznać, że skanseny najlepiej prezentują się otoczone zielenią, kwitnącymi kwiatami, dojrzewającymi owocami i pachnące skoszoną trawą, to jeśli poza sezonem traficie na swojej drodze na takie miejsce warto tam zajrzeć.
W parku etnograficznym zimą niewiele się dzieje. Budynki są zamknięte, nie działa gastronomia i pozostaje nam tylko spacer ścieżkami lub skorzystanie z internetowej aplikacji w celu zapoznania się ze szczegółami prezentowanych budynków. W Nowym Sączu prezentowana jest kultura ludowa Lachów, Górali Sądeckich, Łemków i Cyganów. Wystawione są tu chłopskie zagrody, folwark dworski, kościoły i cerkiew. W gospodarstwach można zajrzeć do studni, szopy i chlewiku. Muzeum zajmuje obszar 20 hektarów i nadaje się na niespieszny spacer.
Ciekawiej zimą prezentuje się Miasteczko Galicyjskie. Jest to rekonstrukcja małomiasteczkowej zabudowy z przełomu XIX i XX w. Dookoła placu rynkowego ze studnią znajdziemy kilkanaście budynków z ratuszem i gospodą na czele. W poszczególnych domach spotkają Was przewodnicy, którzy zaprezentują ekspozycje zakładu fryzjerskiego, stolarskiego czy szewskiego. Zobaczycie wyposażenie remizy strażackiej, apteki, atelier fotograficznego oraz urzędu pocztowego z okresu monarchii austro-węgierskiej. Czeka Was tutaj podróż w czasie, gdyż zamykając za sobą drzwi przenosicie się sto lat wstecz podziwiając świat pięknych, naturalnych materiałów, drewna, słoików, puszek, kunsztownych zdobień i pracy prawdziwych rzemieślników.
Muzeum Budownictwa Ludowego – Sanok
To największe w Polsce muzeum etnograficzne na świeżym powietrzu zajmuje… 38 hektarów! Jeśli chcecie obejść je całe, od deski do deski (czyli od chaty do chaty) na pewno odczujecie to w nogach! Podziwiać tu można kulturę Bojków, Łemków, Dolinian i Pogórzan. Ubogie chałupy, zagrody bogatych chłopów, cerkiew, kościół, remiza, wiatrak, pasieka, tartak, karczma, szkoła czy nawet sektor naftowy to i tak nie wszystkie tutejsze atrakcje! Niewątpliwie największą z nich jest Galicyjski Rynek – odtworzenie układu urbanistycznego typowego drewnianego miasteczka z początków XX wieku.
Oprócz domów mieszkalnych znajdziemy tu zakład fryzjerski, zegarmistrza, aptekę, szewca czy remizę. Dodatkowo w budynku poczty kupicie kartki i znaczki i nadacie pozdrowienia do bliskich, w piekarni gorący chleb wypiekany na miejscu, a w sklepie kolonialnym zrobicie prawdziwe zakupy. W kawiarni obok napijecie się kawy i zjecie pyszne ciastko. A w samych zagrodach napotkamy konia, świnię, kozy, ptaki. W ogródkach kwiaty i zioła, w sadach owoce. Wszystko to składa się na obraz dobrze prosperującej wsi a to, że skansen “żyje” jest niewątpliwie wielkim atutem tego miejsca. Oprócz samych budynków i ich wyposażenia zorganizowano również wystawy ikon, strojów ludowych czy zabawek z dzieciństwa. Jest to zarówno miejsce na spacer i obcowanie z naturą, ale również wielka dawka wiedzy kulturowo – ludowej rejonu wschodniego pogranicza.
Muzeum Wsi Opolskiej – Opole
W tym roku muzeum obchodzi 60-lecie. Obecnie zajmuje lekko ponad 10 ha i odtwarza krajobraz wsi opolskiej. Znajdziemy tutaj budynki mieszkalne, gospodarcze i obiekty użyteczności publicznej – wszystkie reprezentujące tutejszy region i przedstawiające lokalną architekturę. Można zajrzeć do chat, stodół, karczmy, szkoły, sklepiku wiejskiego ale i drewnianego kościoła z 1613 r. Odwiedzimy też kuźnię i młyn wyposażony w maszyny młyńskie z XIX w. Całe założenie otoczone jest przez bogatą roślinność: ogródki warzywno–zielne, stare drzewa i zagrody z zwierzętami.
Odbywają się tu lekcje muzealne, warsztaty edukacyjne dla szkół i grup zorganizowanych atakże spacery przyrodnicze czy pokazy dla osób indywidualnych. My natknęliśmy się na kowala wykonującego swój zawód oraz przewodnika, który opowiedział nam o życiu chłopów w typowej dla okresu chacie.
Wielkopolski Park Etnograficzny – Dziekanowice
http://lednicamuzeum.pl/strona,wielkopolski-park-etnograficzny-1.html
To muzeum na świeżym powietrzu zajmuje 21 ha i znajduje się w nim 60 obiektów przeniesionych z różnych regionów Wielkopolski. W ciekawy sposób przedstawiono tutaj zabudowę wsi z przełomu XVIII i XIX w. gdzie na planie owalu z wydłużonym placem i ścieżkami od niego odchodzącymi odtworzono kształt naturalnej wielkości wsi. Całość jest bardzo spójna: zabudowa otoczona jest ogródkami, sadami i zagrodami ze zwierzętami.
Oprócz typowych gospodarstw znajdziemy tutaj karczmę, wiatraki, kościół, kaplicę, dom garncarza, kuźnię ale też krzyże oraz figury przydrożne. Bogate jest również wyposażenie wnętrz: meble, obrazy, ołtarzyki, ceramika i sprzęt wielu ówczesnych zawodów.
Kaszubski Park Etnograficzny – Wdzydze Kiszewskie
http://www.muzeum-wdzydze.gda.pl
To ponad 100 – letnie muzeum zajmuje obszar 22 ha nad brzegiem jeziorna Gołuń i zabudowane jest obiektami regionalnej architektury z Kaszub, Kociewia oraz Borów Tucholskich. Możemy zajrzeć do ponad 50 budynków budownictwa wiejskiego datowanych od XVII do XX w. Oprócz chałup i budynków gospodarczych jest szkoła, karczma, wiatraki, kościoły, dworek i warsztaty rzemieślnicze wraz z wiernie odtworzonymi wnętrzami. Całość tradycyjnie urozmaicona przyrodą i odpowiednio zaaranżowaną zielenią.
Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”
Największy z prezentowanych skansenów bowiem ekspozycja obejmuje prawie 80 obiektów zajmuje około 35 ha i możemy to odczuć spacerując po tym terenie. Zabudowa Górnego Śląska podzielona jest na podregiony np. Podgórze Cieszyńskie czy Beskid Śląski przedstawiając architekturę charakterystyczną dla tych obszarów. Znajdziemy tutaj zagrody biedniejszych i bogatszych chłopów, szopy, pasieki, spichlerze, chlewiki, kościół z 1791 r., areszt sołecki, karczmę, kuźnię, szkołę, młyn i wiatrak. Czasem są to pojedyncze budynki, czasem zebrane w całe zagrody gospodarstwa razem ze studnią, piecem chlebowym, pasieką, zgrabnym ogródkiem kwiatowo-ziołowym i ławeczką przed chatą. Do większości budynków można zajrzeć, aby zobaczyć odrestaurowane wyposażenie, a na wystawach stałych obejrzeć można maszyny rolnicze, historię młynarstwa czy garbarstwa. Spotkać tu można konia, świnię i kozy, a w karczmie działa… restauracja.
Park Etnograficzny Ziemi Żywieckiej
http://etnopark.pl
Skansen powstał na obszarze 6 hektarów w 2012 roku. Jest mały, ale niewątpliwie uroczy do czego w naszym przypadku przyczyniała się i zimowa aura. Słońce i śnieg wspaniale oddały atmosferę zim, jakie na terenie Żywca występowały lata temu (i występują obecnie ;)). Odnajdziemy tu zabudowę i odwzorowanie układu urbanistycznego wsi Beskidu Żywieckiego. Chłopskie zagrody, apteka, spichlerze, piwnice, studnie i kapliczki tworzą spójną całość wraz z otaczającym je krajobrazem. Obecnie trwa tutaj budowa kościoła i organizowane są ciekawe warsztaty, co sprawia że nawet poza sezonem jest to interesujące miejsce do odwiedzin.
Muzeum Kultury Materialnej Chełmszczyzny i Podlasia w Holi
To najmniejszy skansen ze wszystkich dzisiaj prezentowanych, ale i chyba najbardziej uroczy. Spacer w takim spokojnym, zielonym miejscu sprawia, że całym sobą chłoniemy atmosferę podlaskiej wsi.
Muzeum istnieje od 1985 r. z inicjatywy pasjonatów regionu Aliny i Tadeusza Karabowiczów. Skansen to właściwie jedno gospodarstwo: drewniana chałupa (prawdopodobnie z 1913 r. i należąca do bogatego chłopa) oraz zabudowania: stodoła, wiatrak i kuźnia – wszystko bogato wyposażone i otoczone wspaniałą zielenią wraz z kwietnym ogródkiem. Obok skansenu znajduje się najcenniejszy obiekt muzeum jakim jest drewniana cerkiew z 1702 roku, w której znajduje się ikonostas z XIX wieku, a przy niej zabytkowy prawosławny cmentarz. Piękny niebieski kolor kościoła symbolizuje kawałek nieba na ziemi. Co roku w lipcu w muzeum odbywa się “Jarmark Holeński”, ale i bez specjalnej okazji warto odwiedzić to miejsce.
Jeden komentarz do “Przez polskie skanseny”